Opublikowane w

Instrukcja obsługi Tarczy Cz. 3. – Pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy

Tarcza to już obowiązujące przepisy, zatem najwyższy czas, żeby jak najlepiej przygotować się do działań ratujących firmę.

  1. Pożyczka przysługuje mikroprzedsiębiorcom, którzy prowadzili działalność przed 1 marca 2020 roku.
  2. Mikroprzedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz  osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
  3. Pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy udzielana jest na podstawie umowy ze starostą na pokrycie kosztów związanych z bieżącą działalnością, w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID.
  4. Wysokość pożyczki to maksymalnie 5000 złotych.
  5. Oprocentowanie wynosi rocznie 0,05 stopy redyskonta weksli – tak jest to ujęte w ustawie.
  6. Okres spłaty to maksymalnie 12 miesięcy. Karencja 3 miesiące od dnia udzielenia pożyczki. Rada Ministrów może przedłużyć okres spłaty.
  7. Wniosek o pożyczkę składa się w PUP właściwym ze względu na miejsce prowadzenia działalności. Złożenie wniosku może nastąpić dopiero po ogłoszeniu naboru przez dyrektora PUP – brak w ustawie terminu w tym zakresie. Wniosek powinien zawierać oświadczenie o stanie zatrudnienia na 29 lutego 2020 r. w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz klauzulę  „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.” Wzór wniosku o udzielenie pożyczki udostępnimy niebawem.
  8. Pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy wraz z odsetkami podlega umorzeniu na wniosek. Warunek:  prowadzenie działalności przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki. We wniosku o umorzenie mikroprzedsiębiorca składa w tym zakresie oświadczenie, zamieszczając klauzulę: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”
  9. Zabezpieczenie pożyczki: weksel in blanco lub inna forma ustalona przez strony.
Opublikowane w

Instrukcja obsługi Tarczy Cz. 2. – zwolnienie ze składek ZUS

Tarcza to już obowiązujące przepisy, zatem najwyższy czas, żeby jak najlepiej przygotować się do działań ratujących firmę.

  1. Zwolnienie z 100 % ZUS przysługuje płatnikowi składek, który: • przed dniem 1 lutego i na dzień 29 lutego 2020 roku, w okresie od dnia 1 do 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 roku, w okresie od dnia 1 do 31 marca 2020 roku i na dzień 30 kwietnia 2020 roku zgłosił do ubezpieczeń mniej niż 10 ubezpieczonych.
  2. Jeśli przedsiębiorca opłaca składki tylko za siebie, wymagane jest by uzyskał przychód z działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie nie  wyższy niż 300 % prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 roku (5227 zł x 3 = 15.681 zł)
  3. Zwolnienie z 50 % ZUS przysługuje płatnikowi składek, który: • przed dniem 1 lutego i na dzień 29 lutego 2020 roku, w okresie od dnia 1 do 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 roku, w okresie od dnia 1 do 31 marca 2020 roku i na dzień 30 kwietnia 2020 roku zgłosił do ubezpieczeń od 10 do 49 ubezpieczonych,
  4. Zwolnienie  dotyczy nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych.
  5. Zwolnienie dotyczy składek należnych, znanych ZUS, za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 roku.
  6. Zwolnienie następuje na wniosek składany do ZUS w terminie do 30 czerwca 2020 roku.
  7. W wniosku należy podać: imię, nazwisko, nazwę skrócona płatnika, NIP, REGON, a jeżeli jeden z tych numerów nie został nadany – PESEL lub serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, adres do korespondencji, dla płatników odprowadzających składki wyłącznie za siebie: oświadczenie potwierdzające uzyskanie, w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek przychodu z działalności nie wyższego niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 roku, inne informacje niezbędne do umorzenia składek – trudno powiedzieć, co to za informacje, podpis. Oświadczenie o przychodzie zawierać ma klauzulę: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”.
  8. Forma zgłoszenia wniosku: papierowy dokument -chodzi zapewne o formę pisemną, elektronicznie z kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, za pomocą profilu informacyjnego utworzonego w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez ZUS.
  9. Deklaracje rozliczeniowe za miesiące, których dotyczy zwolnienie należy składać w obowiązujących terminach (10 i 15 następnego miesiąca). Warunkiem zwolnienia jest przekazanie deklaracji najpóźniej do 30 czerwca 2020 roku. Terminy te nie dotyczą płatników, którzy nie muszą składać deklaracji.
  10. Płatnik będzie poinformowany o umorzeniu. Przewidziano termin dla ZUS na rozpatrzenie wniosku. Odmowa zwolnienia następuje w drodze decyzji, od której przysługuje środek zaskarżenia.
  11. Składki nieopłacone ewidencjonowane są jak opłacone. W okresie nieopłacania składek zachowane jest prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Osoby, które podlegały ubezpieczeniu chorobowemu na dzień 1 lutego 2020 roku zachowują prawo do świadczeń w tym zakresie.
  12. Przychody z tytułu zwolnienia ze składek nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  13. Rada Ministrów może w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze rozporządzenia, określać inne okresy zwolnienia z tytułu nieopłaconych składek, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane. Nie mam pewności, czy użycie słowa „inne”, a nie „kolejne” nie było zamierzone. Oznaczałoby to, że okres ten może być tak wydłużony, jak i skrócony.
Opublikowane w

Instrukcja obsługi Tarczy Cz. 1 – Świadczenie postojowe ZUS

Tarcza to już obowiązujące przepisy, zatem najwyższy czas, żeby jak najlepiej przygotować się do działań ratujących firmę.

W pierwszej części Instrukcji świadczenie postojowe z ZUS z punktu widzenia przedsiębiorców.

  1. O świadczenie postojowe może ubiegać się zamieszkała w Polsce osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą przed 1 lutego 2020 r., jeżeli nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu (wyklucza się np. przedsiębiorca na emeryturze lub zatrudniony jednocześnie na umowę o pracę),
  2. obywatel RP lub posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium RP obywatel państwa członkowskiego UE lub EFTA lub cudzoziemiec przebywający legalnie w RP,
  3. u którego w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności. Brak w przepisach definicji, co oznacza przestój,
  4. którego przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych był niższy w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa GUS (5.198,58 zł w IVK2019 x 3 = 15.595,74 zł),
  5. która zawiesiła działalność po 31 stycznia 2020 r., a jeśli nie zawiesiła, to jej przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc. Jeśli wniosek składamy w kwietniu 2020 r., to przychód w marcu powinien być 15% niższy niż w lutym.
  6. Ograniczenia z pkt. 4 i 5 nie obowiązują przedsiębiorców na karcie podatkowej i którzy korzystali ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Uwaga: świadczenie tych osób będzie niższe i wyniesie 50% minimalnego wynagrodzenia w 2020 roku, czyli 1300 zł.
  7. W pozostałych przypadkach wysokość świadczenia postojowego wynosi 80% minimalnego wynagrodzenia w 2020 roku, czyli 2080 złotych.
  8. Jeśli przedsiębiorca ma kilka tytułów do świadczenia (np. pracuje dodatkowo na umowie zlecenia), to przysługuje tylko jedno świadczenie.
  9. O świadczenie należy złożyć wniosek do ZUS najpóźniej w terminie 3 miesięcy od zniesienia stanu epidemii.
  10. Wniosek powinien zawierać następujące dane: imię, nazwisko, PESEL, NIP, a jeśli go nie nadano PESEL i REGON, nazwę skróconą płatnika, wskazanie rachunku płatniczego osoby uprawnionej prowadzonego w kraju lub wydanego w kraju instrumentu płatniczego, oświadczenie potwierdzające uzyskanie w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe przychodu nie wyższego od 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa GUS, przestój w prowadzeniu działalności, o którym mowa w art. 15zq ust. 3 oraz uzyskanie w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe przychodu o co najmniej 15% niższego od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc, jeżeli przedsiębiorca nie zawiesił prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, inne informacje niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia postojowego, klauzulę: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.” podpis. ZUS zapewne udostępni formularz wniosku.
  11. Wniosek można złożyć w formie dokumentu papierowego albo elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, za pomocą profilu informacyjnego utworzonego w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez ZUS.
  12. Rada Ministrów może zadecydować o ponownym przyznaniu świadczenia postojowego. Zatem póki co świadczenie ma charakter jednorazowy.
  13. Wypłata świadczenia ma nastąpić niezwłocznie po wyjaśnieniu ostatniej okoliczności niezbędnej do jego przyznania.
  14. Świadczenie postojowe może zostać przyznane ponownie na podstawie oświadczenia przedsiębiorcy. Wypłata po raz kolejny świadczenia postojowego może zostać dokonana nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu wypłaty wypłaconego już świadczenia postojowego. Warunkiem przyznania kolejnego świadczenia postojowego jest wykazanie w składanym oświadczeniu, że sytuacja materialna wykazana we wniosku nie uległa poprawie. Oznacza to, że sytuacja materialna powinna być taka sama lub gorsza niż ta, którą przedsiębiorca wskazał we wniosku. Według mnie, przy ocenie tej okoliczności chodzić będzie o przychody, ponieważ to od obniżenia przychodów zależało przyznanie pierwszego świadczenia postojowego. Wydaje się że, sytuacja materialna nie uległa poprawie jeśli przychód się nie zwiększył się.
  15. Przedsiębiorca jest obowiązany do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie, oraz, po zakończeniu dofinansowania, przez okres równy temu okresowi.
Opublikowane w

Praca w czasach zarazy

Ustawa z dnia 20 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Specustawa wprowadza szczególne uregulowania na ten trudny czas. Jednym z nich jest praca zdalna, o której mowa w art. 3 ustawy, który brzmi:

W celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).

To wszystko, co o pracy zdalnej mówią przepisy. Lakoniczne uregulowanie może powodować szereg wątpliwości. Słyszalne są głosy mówiące o konieczności ich skonkretyzowania. Podejmę próbę wyjaśnienia jak w praktyce zastosować przyjęte rozwiązanie.

Pracę zdalną może polecić pracownikowi pracodawca. Wydaje się, że może to nastąpić z inicjatywy zarówno pracodawcy, jak i pracownika. Brak zgody pracownika nie będzie przeszkodą.

Polecenie pracy zdalnej powinno dotyczyć oznaczonego czasu. Jak ten czas oznaczyć? Można to zrobić wskazując datę kalendarzowa, okres liczony w dniach czy tygodniach, ewentualnie zdarzenie, z którym należy wiązać ustanie polecenia. Zdarzenie to powinno być w mojej ocenie pewne, to znaczy powinna istnieć pewność, że zdarzenie to w przyszłości nastąpi. Ostatecznie polecenie wykonywania pracy zdalnej wygaśnie z chwilą utraty mocy specustawy.

Praca zdalna ma obejmować pracę określoną w umowie o pracę. Nie widzę możliwości wydania w ramach polecenia pracownikowi wykonywania pracy zdalnej pracy innej niż ta wynikająca z umowy o pracę. Nie wszystkie rodzaje prac można wykonywać poza miejscem jej stałego wykonywania. To z kolei faktyczne, a nie prawne ograniczenie możliwości wprowadzenia pracy zdalnej.

Wreszcie praca zdalna to praca wykonywana poza miejscem jej stałego wykonywania. W umowie o pracę określa się miejsce pracy, a w ustawie mowa jest o miejscu jej stałego wykonywania. Sugeruje to, że chodzi o odmienne pojęcia. Cel wprowadzenia ustawy pozwala przyjąć, że chodzi nie o miejscowość czy region, a stanowisko w strukturze organizacyjnej i przestrzennej pracodawcy, na którym pracownik stale (przeważnie?) pracuje. Może to być na przykład open space, biuro, hala czy inny lokal, budynek lub ich części.

Również cel wprowadzenia ustawy determinuje gdzie praca zdalna ma być wykonywana. Ustawa mówi jedynie, że chodzi o miejsce poza miejscem stałego wykonywania pracy. Literalnie wydawać by się mogło, że wystarczy takie określenie. Z punktu widzenia celu ustawy, którym jest zapobieganie, przeciwdziałanie i zwalczanie COVID-19 wydaje się, że praca nie tylko powinna być świadczona poza danym miejscem, ale że będzie świadczona w takim miejscu, które sprzyja osiągnięciom tych celów. Najczęściej będzie to miejsce zamieszkania. W mojej ocenie może to być również inne miejsce, z którego pracodawca może korzystać, a które pozwoli zwiększyć odległość pomiędzy poszczególnymi osobami.

Analiza przepisu pozwoliła mi na sformułowanie kilku ocen. Po pierwsze, praca zdalna to pojęcie szersze niż telepraca określona w Kodeksie pracy. Po drugie, polecenie pracy zdalnej powinno czynić zadość przepisom prawa pracy, a w szczególności kodeksu pracy. Wreszcie, praca zdalna w ramach specustawy nie wymaga zmiany warunków pracy.

Do ustalenia pozostają inne jeszcze kwestie związane ze świadczeniem pracy zdalnej. Czas pracy – czy ma być rozliczany czasowo czy zadaniowo, zasady porozumiewania się z pracodawcą oraz dostarczania wyników pracy, kontroli pracownika. Do rozstrzygnięcia pozostają ponadto kwestie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony danych osobowych, tajemnicy przedsiębiorstwa, zabierania dokumentów poza miejsce pracy, korzystania z narzędzi pracodawcy. W każdym przypadku pracodawca powinien mieć je na uwadze. W mojej ocenie praca zdalna nie powinna powodować naruszenia przepisów, które te kwestie regulują. Praktyka pokaże, czy jest to w pełni możliwe. Wydaje się, że kryzysowe warunki jakie zastały pracodawców powinny wpływać na łagodną ocenę niektórych odstępstw w tym zakresie, by praca zdalna okazała się użytecznym narzędziem, a nie rozwiązaniem martwym.